Pobicie ze skutkiem śmiertelnym – art. 158 § 3 kodeksu karnego:
Kancelaria Adwokacka Mateusz Dubyna, Małgorzata Dubyna i Adam Dubyna prowadzili wiele spraw dotyczących: bójki, pobicia – o różnym stopniu i nasileniu, o różnych kwalifikacjach prawnych i różnych skutków – od średniego uszczerbku na zdrowiu do ciężkiego uszczerbku, a nawet pobicia ze skutkiem śmiertelnym.
Adwokat Mateusz Dubyna bronił w głośnej sprawie z dnia 28 października 2017 r. w sprawie pobicia 22 letniego studenta Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni przy Skwerze Kościuszki.
W pobiciu brało udział 8 mężczyzn. Jedynie wobec klienta adwokata Mateusza Dubyna – Sąd nie zastosował środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztu.
Nasz klient odpowiadał przez całe postępowanie przygotowawcze prowadzone przez Prokuraturę Rejonową w Gdyni, a także przez całe postępowanie sądowe – przed Sądem Okręgowym w Gdańsku – z tzw. wolnej stopy.
Jedynie nasz klient został skazany na łagodną karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Tak łagodna kara wynikała z przemyślanej linii obrony, szczegółowej analizie materiału dowodowego, aktywności i zaangażowania adwokata.
Sąd Apelacyjny w Gdańsku na skutek apelacji adwokata Mateusza Dubyna – złagodził karę z 8 miesięcy – do 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby. Pozostali oskarżeni otrzymali bezwzględne kary więzienia przekraczające nawet pięć lat pozbawienia wolności.
Dodatkowo Sąd Okręgowy w Gdańsku i Apelacyjny w Gdańsku – nie zgodzili się z prokuraturą i adwokatem rodziny zmarłego – aby mój klient miał płacić jakiekolwiek zadośćuczynienie za śmierć pokrzywdzonego.
Media o naszej sprawie:
https://www.trojmiasto.pl/wiadomosci/wyrok-smiertelne-pobicie-Skwer-Kosciuszki-n137960.html
https://www.trojmiasto.pl/wiadomosci/Tragiczny-final-bojki-w-centrum-Gdyni-n117950.html
Dodatkowe informacje:
Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 7 czerwca 2017 r. III KK 89/17
Teza
Udziału w bójce lub pobiciu nie musi ograniczać się do zadawania ciosów. Każda inna forma zachowania powinna być jednak oceniona przez pryzmat przyczynienia się do niebezpiecznego charakteru zdarzenia. Ta aktywność innych osób niż osoby zadające ciosy, pozwalająca ocenić ich zachowanie jako udział w bójce lub pobiciu może polegać, przykładowo, na uniemożliwieniu ucieczki osobie atakowanej, przytrzymywaniu jej, podawaniu niebezpiecznych przedmiotów osobie atakującej, czy choćby towarzyszeniu tej ostatniej, o ile znacznie ułatwiło to jej zdobycie przewagi nad atakowanym. Dlatego trudno zgodzić się ze stanowiskiem, że także podżeganie stanowi udział w bójce lub pobiciu.
Czynność sprawcza. Branie udziału w bójce lub pobiciu może przybrać różne formy, zwykle są to przejawy czynnej agresji. Branie udziału jest jednak pojęciem szerokim, może wyrażać się w jakikolwiek inny sposób akceptujący takie zachowania, np. uniemożliwieniu ucieczki, "zagrzewaniu" czy zachęcaniu uczestników do kontynuowania działania lub ułatwianiu im w jakikolwiek sposób zadawanie ciosów, przy istnieniu świadomości stwarzania dla pokrzywdzonego niebezpieczeństwa określonego w art. 158 § 1 KK. Zachowanie sprawcy, traktowane w odniesieniu do innych typów przestępstw jako podżeganie lub pomocnictwo, w przypadku brania udziału w bójce lub pobiciu stanowi sprawstwo, jeżeli odbywa się w czasie i miejscu wystąpienia zajścia.
Przepis art. 158 § 1 KK nie określa bliżej sposobu udziału w bójce lub pobiciu, co oznacza, że "może to być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę (inne osoby), jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku wskazanego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1 KK. Do przypisania udziału sprawcy w pobiciu nie jest konieczne udowodnienie, iż zadał on pokrzywdzonemu lub pokrzywdzonym cios w postaci uderzenia, kopnięcia itp., a wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie osób" (wyr. SA w Krakowie z 29.6.2010 r., AKa 69/10, KZS 2010, Nr 9, poz. 28; wyr. SA w Krakowie z 12.7.2012 r., II AKa 108/12, KZS 2012, Nr 9, poz. 38; wyr. SA w Warszawie z 23.6.2014 r., II AKa 157/14, Legalis). Wyrażając akceptację dla wyżej przedstawionego poglądu, SA we Wrocławiu wyprowadził wniosek, iż "wystarczy, by sprawca swoim zachowaniem, np. stworzeniem warunków ułatwiających działania bezpośrednich sprawców, postawą, a nawet samą obecnością wśród osób czynnie występujących przeciwko pokrzywdzonemu – przy braku jednoznacznie wyrażonego nieakceptowania takiego zachowania – zwiększał zagrożenie u pokrzywdzonego i przyczyniał się do wzrostu dysproporcji siły pomiędzy sprawcami pobicia i pokrzywdzonym" (wyr. z 30.12.2013 r., II AKa 284/13, Legalis). Dla realizacji znamion "brania udziału w pobiciu" – w ocenie SN wyrażonej w wyr. z 5.4.2017 r. (III KK 428/16, Legalis) – "nie jest wystarczająca sama obecność na miejscu zdarzenia, podczas którego inna osoba stosuje przemoc fizyczną grożącą co najmniej spowodowaniem średniego uszczerbku na zdrowiu. Ów udział musi polegać na umyślnym, aktywnym zaangażowaniu w pobicie. Działania mające charakter takiego udziału, jeżeli nie polegają na stosowaniu przemocy fizycznej (zadawaniu ciosów), muszą być funkcjonalnie powiązane z zastosowaniem tej przemocy, w sposób istotny ją warunkując".